Tag: Kultura Gniewu

Za góra­mi, za lasa­mi, a może u jakie­goś gospo­da­rza za rogiem, miesz­kał sobie Wiel­ki zły lis, któ­ry kochał kury. Szcze­gól­nie tłu­ste i smacz­ne. Ale miał jeden mały pro­blem… Boha­te­ro­wie Tytu­ło­wy wiel­ki zły lis wca­le nie jest wiel­ki ani zły. Przede wszyst­kim jest chu­dy, bo daw­no nie jadł jakie­goś tre­ści­we­go mię­sa. Na warzy­wach mię­so­żer­cy trud­no mieć masę, a ze wzglę­du na bojo­wość kur, któ­re cią­gle pró­bu­je pożreć, musi zado­wa­lać się warzy­wa­mi. Die­ta lisa, Wiel­kie­go złe­go lisa, to rze­pa. Do tego lito­ści­wie poda­ro­wa­na przez miesz­ka­ją­ce­go na far­mie pro­sia­ka i kró­li­ka. Lis jest nie tyl­ko głod­ny, ale i upo­ko­rzo­ny. Nikt go się nie boi. Impas może prze­rwać jedy­nie nauka sztu­ki łapa­nia kur u wil­ka. Jed­nak czy sama teo­ria wystar­czy, by się najeść? Fabu­ła Głód to naj­lep­szy kucharz, ale nawet naj­lep­sza rze­pa nie jest w sta­nie zaspo­ko­ić potrzeb ener­ge­tycz­nych lisa. Lis jest więc zły, […]

Jeśli rok rocz­nie przy­jeż­dżasz w to samo miej­sce to wyda­je się, że każ­dy zaką­tek jest dobrze zna­ny, każ­da oso­ba to dobry zna­jo­my. Jed­nak i miej­sca i ludzie się zmie­nia­ją. Na tyle, że cza­sem sam przy­jazd zaczy­na być tor­tu­rą. Czy waka­cje z przy­zwy­cza­je­nia do miej­sca mogą dobrze się skoń­czyć, sko­ro zaczy­na­ją przy­po­mi­nać coraz bar­dziej sła­by film kla­sy B z wiecz­nie nie­za­do­wo­lo­ny­mi z wszyst­kie­go akto­ra­mi? Boha­te­ro­wie Rose to nasto­lat­ka, któ­ra co roku przy­jeż­dża z rodzi­ca­mi do tego same­go miej­sca na waka­cje. To już pra­wie rytu­ał i dziew­czy­na nie­zwy­kle cie­szy się, ze zoba­czy swo­ją waka­cyj­ną kole­żan­kę, Win­dy, któ­ra miesz­ka z mamą w wynaj­mo­wa­nym przez jej bab­cię dom­ku. Win­dy jest 1,5 roku młod­sza od Rose. Cha­rak­te­ra­mi są kom­plet­nie róż­ne. Win­dy to zapa­lo­na tan­cer­ka hipho­po­wa, któ­ra dodat­ko­wo poru­sza się w śro­do­wi­sku hipi­sów i LGBT. Jest adop­to­wa­na i cza­sa­mi tro­chę ją boli, kie­dy ktoś mówi w […]

Przy­zwy­cza­ili­śmy się, że komik­sy są zabaw­ne. Takie prze­cież były Smer­fy, Kaczor Donald czy Kaj­ko i Kokosz, nasz pol­ski Aste­rix i Obe­lix, czy­ta­ne w dzie­ciń­stwie. Ale komiks coraz czę­ściej doty­ka spraw trud­nych takich jak choć­by roz­wód rodzi­ców. Tak jak Obie­can­ki, debiu­tanc­ki komiks Agniesz­ki Świę­tek. Boha­te­ro­wie Her­mio­na jest szo­pem i jak inne zwie­rzę­ta w jej wie­ku cho­dzi do szko­ły. Zwy­kle sie­dzi obok lisa, któ­ry uwiel­bia fil­my super­bo­ha­ter­skie takie jak Straż­ni­cy galak­ty­ki. Her­mio­na jest dobrą uczen­ni­cą, jed­nak nie moż­na jej nazwać dobrą kole­żan­ką, cór­ką czy sio­strą. Lubi ori­ga­mi. Bar­dzo szyb­ko potra­fi zło­żyć żura­wia z papie­ru. To bar­dzo zamknię­ta w sobie dziew­czyn­ka, albo może raczej mało zauwa­ża­na przez wszyst­kich, na któ­rych zda­niu jej zale­ży, szcze­gól­nie rodzi­ców. Ma bar­dzo boga­tą wyobraź­nię, co bar­dzo przy­da­je się pod­czas pisa­nia pra­cy domo­wej nt. „Ja i moja rodzi­na”. Fabu­ła W świe­cie antro­po­mor­ficz­nych zwie­rząt dzie­­ci-zwie­­rzę­­ta muszą cho­dzić do szko­ły. I […]

Komiks ma się nad­zwy­czaj dobrze, ale zawsze może być lepiej. W tym roku cze­ka­ją na nas cie­ka­we pro­po­zy­cje od takich wydaw­nictw jak Kul­tu­ra Gnie­wu, Non Stop Comics czy Cen­tra­li, ale tak­że od pol­skich rysow­ni­ków, któ­rzy wyda­ją komik­sy wła­snym sump­tem. Jakie komik­sy uka­żą się w 2019 roku?

Mini­ma­li­stycz­ne w sło­wach i rysun­ku wspa­nia­ła baj­ka z mora­łem. Saty­ra na kor­po­ra­cyj­ne życie. Poru­sza­ją­ca histo­ria, w któ­rej nie treść, ilość słów czy obra­zów ma zna­cze­nie, a puen­ta.