Kategoria: książka

Świetna narracja Ricka Remendera ustępuje nieco patosowi i tekstom rodem z książek Coelho. Jest bardziej poetycko, choć krew tak samo się leje. Czy drugi tom Głębi daje nam oddech przed czymś lepszym niż pierwszy?

Ta spisana w 1871 roku przez mieszkającego w Japonii Algernona Mitforda opowieść o zemście 47 rōninów przez lata była uważana za kanoniczną wersję wydarzeń. Teraz możemy ją przeczytać po polsku, z doskonałymi przypisami poszerzającymi wiedzę oraz reprintami czarno-białych drzeworytów Ogaty Gekkō.

Ten komiks będzie nie tylko ciekawym przypomnieniem klasyki przygodowego serialu czy prozy, ale i ukaże spotkanie dwóch światów: Europy i Japonii. Niby różnych, a jednak tak podobnych. I choć przy książce Clavella ubawiłam się lepiej, to nic dziwnego – to opasłe tomiszcze, a nie tylko trochę ponad 100 stron komiksu.

Podobno nałogiem może być wszystko: alkohol, narkotyki, idea, inny człowiek. Fallada i Hinrichs rozprawia się z tymi dwoma pierwszymi. Prosto, dosadnie, z rysunkami przypominającymi koszmary.

Nie ma chyba drugiej osoby, która odcisnęłaby aż takie piętno na rynku komiksowym, w tym także na popkulturze. Proces ten, podobnie jak kariera Stana Lee, trwał dziesiątki lat. Kim był Stan the Man, zwany przeze mnie (i może tylko przeze mnie) Wujkiem Stankiem, niczym bohater Wodogrzmotów Małych? Bohater Stan Lee, czyli Stanley Martin Lieber, to rodowity Amerykanin, choć korzenie jego rodziny sięgają rumuńskiej diaspory. Żył biednie, jego rodzice kilkukrotnie zmieniali miejsce zamieszkania, bo często nie starczało na czynsz. Wielki Kryzys spowodował problemy ze znalezieniem pracy przez jego ojca, więc Stanley żył w wielkim poszanowaniu pracy i pieniądza. Od początku przejawiał smykałkę do pisania. Początkowo były to nekrologi w lokalnej gazecie. To człowiek czynu, wiecznie w ruchu, wiecznie przy pracy. Śmiało można było go nazwać pracoholikiem czy człowiekiem-orkiestrą. Jednak żył w przekonaniu, że to co robi, czyli pisanie scenariuszy komiksów, to […]