Tag: Waneko

Ostat­ni tom. Ostat­ni wro­go­wie kła­dą się pod noga­mi naj­lep­szych inspek­to­rów BSG. Ostat­nia krew zosta­je prze­la­na. Czy Tokyo będzie lep­sze bez gho­uli? Czy kie­dy­kol­wiek uda­ło się wyeli­mi­no­wać w kon­tro­lo­wa­ny spo­sób cokol­wiek i kogo­kol­wiek? Wszak nawet wirus ospy praw­dzi­wej jest nadal w wie­lu labo­ra­to­riach świa­ta. Czy gho­ule też mogą znaj­do­wać się w takich miej­scach i kie­dyś ożyć zno­wu, by siać zamęt wśród ludzi? Boha­te­ro­wie Yuki­no­ri Shi­no­ha­ra to inspek­tor kla­sy spe­cjal­nej oraz dowód­ca śled­czy I Dywi­zji BSG. To on był odpo­wie­dzial­ny za poszu­ki­wa­nia Rize, zwa­ną przez ghu­le Żar­łocz­ną, a przez ludzi Poże­ra­czem. W prze­szło­ści uczył w aka­de­mii, gdzie m.in. uczęsz­czał na jego zaję­cia Amon. Obec­nie jego part­ne­rem jest Juuzou, któ­re­go nie tyl­ko uczy, ale odro­bi­nę też zastę­pu­je ojca, ucząc pod­staw życia w spo­łe­czeń­stwie. Shi­no­ha­ra jest bar­dzo lubia­ny przez wszyst­kich. Potra­fi zna­leźć język z każ­dym: zakrę­co­nym Mado, sady­stycz­nym Juuzou, sztyw­nym Amo­nie czy zdy­stan­so­wa­nym Yoshi­mu­rą. […]

Przed każ­dą burzą chmu­ry jakiś czas zbie­ra­ją się na nie­bie. Jest coraz ciem­niej, coraz mrocz­niej, coraz strasz­niej. Tak samo jest przed wiel­ką wal­ką, taką, jaka będzie w następ­nych dwóch tomach odby­wać się na kar­tach trzy­na­ste­go tomu man­gi Tokyo gho­ul. Boha­te­ro­wie Seidu Taki­za­wa to mło­dy inspek­tor BSG. Jest przy­dzie­lo­ny do ochro­ny 20 dziel­ni­cy i trak­tu­je swo­ją pra­cę bar­dzo poważ­nie. To szkol­ny kole­ga Aki­ry Mado, przez któ­rą ma kom­pleks niż­szo­ści. W momen­tach rywa­li­za­cji z Aki­rą czę­sto tra­ci pano­wa­nie nad sło­wa­mi i zacho­wu­je się dzie­cin­nie, jesz­cze bar­dziej pod­ko­pu­jąc wła­sną pew­ność sie­bie. Nie­sa­mo­wi­cie podzi­wia pra­cę Kouta­rou Amo­na i Kishou Ari­my. Kie­dy Hide, przy­ja­ciel Kane­kie­go, doła­cza do BSG, Taki­za­wa znaj­du­je z nim nić poro­zu­mie­nia i czę­sto zda­rza się, że razem jedzą lunch. Przed osta­tecz­ną wal­ką prze­ży­wa zała­ma­nie ner­wo­we spo­wo­do­wa­ne stra­chem przed śmier­cią. Naj­bar­dziej widać je w momen­cie, kie­dy ma napi­sać „w razie cze­go” testa­ment do […]

Tęsk­no­ta z kimś, kogo się nie widzia­ło, naj­czę­ściej zwią­za­na jest z sil­nym uczu­ciem. Może to być miłość, może być przy­jaźń, ale nie jest nigdy nie­na­wiść czy tym bar­dziej obo­jęt­ność. Ante­iku cze­ka na Kane­kie­go, na jego powrót. Naj­wyż­szą for­mą zaufa­nia i miło­ści jest to, że nie pró­bu­ją go namó­wić, tyl­ko spo­koj­nie – poza Touką – cze­ka­ją, aż on sam zde­cy­du­je co dalej. Boha­te­ro­wie Sen Taka­su­ki to autor­ka best­sel­le­rów w Japo­nii. Na swo­jej liście ma spo­ro tytu­łów, a prze­ciez jest mło­dą kobie­tą, któ­ra nie lubi ubie­rać się eks­tra­wa­ganc­ko, za to jej styl życia moż­na by za taki już odbie­rać. To oso­ba, któ­ra spóź­ni się na każ­de spo­tka­nie, zada­je nie­wy­god­ne pyta­nia oraz nie korzy­sta zbyt czę­sto z grze­bie­nia pozo­sta­wia­jąc fry­zu­rze jak naj­więk­szą wol­ność. Jest uwa­ża­na za oso­bę pięk­ną i posia­da­ją wie­lu wiel­bi­cie­li nie tyl­ko jej pro­zy, ale i pozy. Taka­su­ki ma gdzieś tak­że […]

Każ­dy ma swój spo­sób na roz­ła­do­wa­nie napię­cia: jed­ni piją, inni czy­ta­ją, jesz­cze inni muszą wyżyć się na siłow­ni. Tak samo mają gho­ule, inspek­to­rzy i zwy­kli zja­da­cze chle­ba. Nic ich nie róż­ni. Czy to zna­czy, że gho­ule są jak ludzie? Boha­te­ro­wie Naki jest ghu­lem, któ­ry jest jed­ną z cie­ka­wiej skon­stru­owa­nych psy­chicz­nie posta­ci zaraz po Ban­jou. Być może wie­zie­nie w Col­chei i towa­rzy­sze­nie sady­stycz­ne­mu Yamo­rie­mu czy Klau­nom jed­nak nie było dla nie­go obo­jęt­ne. Przy­kła­do­wo ma podob­ną manie­rę jak Yamo­ri – strze­la pal­ca­mi, a wła­ści­wie tyl­ko środ­ko­wym. Naki jest cha­rak­te­ry­stycz­ny jesz­cze przez wygląd: zawsze w bia­łym gar­ni­tu­rze i z poma­lo­wa­ny­mi ciem­nym cie­niem powie­ka­mi. Z jed­nej stro­ny wyda­je się pew­nym sie­bie gho­ulem o nie­sa­mo­wi­tej, przy­naj­mniej w zapo­wie­dziach, sile, ale gdy tyl­ko ginie Yamo­ri wycho­dzi, jak dużo w nim infan­tyl­no­ści. Bywa impul­syw­ny i szyb­ko się dener­wu­je, jed­no­cze­śnie jed­nak potra­fi być uczu­cio­wy, podat­ny na innych, a […]

Idąc do szpi­ta­la wie­rzy­my, że nasze życie jest w dobrych rękach. Co jed­nak, kie­dy się oka­zu­je, że jeste­śmy niczym kró­li­ki doświad­czal­ne? Moż­na się sądzić ze szpi­ta­lem z powo­du błę­du lekar­skie­go czy inne­go nie­do­cią­gnię­cia, ale cza­sem lekarz sta­je się nie­osią­gal­ny i nie ma kogo pod­cią­gnąć do odpo­wie­dzial­no­ści. Przy­po­mi­na to przy­pa­dek Kane­kie­go z Tokyo gho­ul i jego histo­rii cho­ro­by. Boha­te­ro­wie Dok­tor Kanou to lekarz, któ­ry ope­ro­wał Kane­kie­go i zaj­mo­wał się nim po prze­szcze­pie. To on spra­wo­wał kon­tro­lę nad sta­nem zdro­wia pod­czas i po ope­ra­cji i na nie­go spa­dła wina za nie­do­pa­trze­nie zwią­za­ne z bra­kiem zgo­dy rodzi­ny Rize na pobra­nie od niej narzą­dów. Kie­dy pozna­li­śmy Kanou był on siwiu­teń­kim star­szym jego­mo­ściem i spra­wiał wra­że­nie zatro­ska­ne­go leka­rza, któ­re­go bar­dziej od praw­nych pro­ble­mów obcho­dzi zdro­wie pacjen­ta. Po skan­da­lu znik­nął ze szpi­ta­la. Jed­nak teraz zno­wu się poja­wił i widzi­my w koń­cu jego dru­gą twarz, tą mrocz­niej­szą. […]