Tag: kryminał

Ile razy po nie­uda­nym dniu mówisz sobie „ech, jak­bym wie­dział, to zro­bił­bym to ina­czej!”. Ja pew­nie omi­nę­ła­bym pufę, na któ­rej zła­ma­łam palec od sto­py, a Sato­ru ura­to­wał­by oso­by, któ­re kocha i lubi. Jed­nak co się sta­nie, jeśli rze­czy­wi­ście byśmy dosta­li moż­li­wość cof­nię­cia się w cza­sie i bycia młod­szym sobą, ale bogat­szym o doświad­cze­nie prze­ży­tych już lat? Czy rze­czy­wi­ście mamy szan­sę zmie­nić przy­szłość?

Na woj­nie boha­te­ra­mi nie są tyl­ko ci, któ­rzy wal­czy­li w pierw­szej linii fron­tu. To tak­że zwy­kli oby­wa­te­le, któ­rzy z całych sil sta­ra­li się codzien­ną pra­cą naro­bić jak naj­wię­cej szkód, a swo­ją posta­wą życio­wą pomóc innym. Być może dla­te­go tak cięż­ko skla­sy­fi­ko­wać Józe­fa jako kla­sycz­nie złą postać: bo jed­nak mimo ego­istycz­nych pobu­dek nie zapo­mi­na o innych.

Obła­wa na szan­ta­ży­stów trwa. Porucz­nik Kot niczym tygrys ska­cze zło­czyń­com do gar­deł, nie zwa­ża na pada­ją­ce strza­ły i roz­wią­zu­je zawi­kła­ną zagad­kę. Kto zabił? Czy kto­kol­wiek padł tru­pem? Czy pra­wo zno­wu zwy­cię­ży niczym w komik­sach o super­bo­ha­te­rach?

Każ­dy kraj ma boha­te­rów, któ­rzy nie są do koń­ca krysz­ta­ło­wi. Jed­ni ich hołu­bią, inni poka­zu­ją złą stro­nę ich życio­ry­su. Takim boha­te­rem był w Pol­sce Pił­sud­ski, a we Fran­cji Józef Joano­vi­ci. Czym­że wsła­wił, a czym zhań­bił się ten Żyd z Rumu­nii?

W cza­sach PRL-u mili­cja była wyko­rzy­sty­wa­na do popraw­ne­go dzia­ła­nia apa­ra­tu par­tyj­ne­go. Ale na szczę­ście nie tyl­ko. Pod­sta­wo­wą funk­cją nadal było ochra­nia­nie oby­wa­te­li i łapa­nie zło­czyń­ców takich jak pory­wa­cze czy szan­ta­ży­ści. Czy tym razem porucz­ni­ko­wi Bogu­sła­wo­wi Kot uda się roz­wią­zać zagad­kę kry­mi­nal­ną i dorwać auto­ra ano­ni­mo­wo listu z pogróż­ka­mi?