Monime

Pięk­ne ponęt­ne kobie­ty i wal­ka – cóż moż­na chcieć wię­cej? Żeby cie­szyć oko i spę­dzić kil­ka chwil na odprę­że­niu nic. Taki wła­śnie jest ten komiks: szyb­ki, pełen pięk­nych i walecz­nych nie­wiast, nie stro­nią­cy od rynsz­to­ko­we­go słow­nic­twa czy wsta­wek fan­ta­sy. Rat queens potra­fią zaba­wić się i Cię! Boha­te­ro­wie Han­nah to przy­wód­czy­mi gru­py najem­ni­czej, zwa­nej Rat Queens. Te wyję­te spod pra­wa i dobrze zna­ne w Pali­sa­dzie jako nie­złe rze­zi­miesz­ki i zabi­ja­ki są wrzo­dem na tył­ku każ­de­go miesz­kań­ca mia­sta, a szcze­gól­nie jego zarząd­ców. W skład gru­py wcho­dzą: rudo­wło­sa rycer­ka Vio­let, karzeł­ka Bet­ty oraz Dee, nawró­co­na ako­lit­ka z piją­cej krew i czczą­cej kała­mar­ni­ce sek­ty Nry­go­tha, nie­na­wi­dzą­ca modlitw i bóstw. Choć mag-Han­nah wyda­je się być naj­doj­rzal­sza z całej czwór­ki, to jed­nak nadal dzwo­ni do rodzi­ców i ściem­nia, że jest w poważ­nym związ­ku, byle tyl­ko odcze­pi­li się od niej. Oka­zu­je się jed­nak, że nie tyl­ko ich […]

Samoj­lik jak nikt opo­wia­da barw­ne komik­so­we histo­rie o boha­te­rów naszych lasów. Tym razem nie tyl­ko pozna­my dziel­ne ryjów­ki, ale tak­że dowie­my się, że smog może być dla nich wręcz zabój­czy! Może war­to zasta­no­wić się na temat zanie­czysz­cze­nia powie­trza patrząc nie tyl­ko na swo­je zdro­wie, ale i stan całe­go eko­sys­te­mu? Boha­te­ro­wie Kar­ko­sław jest dość sta­ry i może nie ma gło­wy na kar­ku, ale kar­ku przed nikim nie ugnie. Obec­nie jest sze­fem kró­le­stwa zębieł­ków i panu­je nad nimi w iście tota­li­tar­ny spo­sób. Zimo­wa­nie w sta­rej szo­pie nie ozna­cza dla nie­go tule­nia się do sie­bie i ogrze­wa­nia nawza­jem, ale szu­ka­nia jak naj­lep­szych kąsków w oko­li­cy. Oczy­wi­ście nie robi tego sam, ma od tego ludzi. Swo­ją cha­ry­zmą, któ­ra oka­zu­je się szan­ta­żem, potra­fi namó­wić inne zębieł­ki na pra­cę na rzecz wład­cy, czy­li Kar­ko­sła­wa. Jest dum­nym ojcem i part­ne­rem, choć o ojco­stwie dowie­dział się dość nie­daw­no […]

Pięk­na, wręcz cukier­ko­wa, wizu­ali­za­cja man­gi. Świat otchła­ni, któ­ry wcią­ga i przy­cią­ga. Fan­ta­stycz­ne stwo­ry, przy­jaźń pomię­dzy dziec­kiem i huma­no­idal­nym robo­tem, tajem­ni­ce i klą­twy. Coś, cze­go nie da się zapo­mnieć. I tyl­ko i wyłącz­nie dla doj­rza­łe­go widza! Boha­te­ro­wie Rico to 12-let­nia cór­ka jed­ne­go z naj­lep­szych poszu­ki­wa­czy, legen­dar­ne­go Bia­łe­go Gwizd­ka Lyzy, któ­ra lata temu nie powró­ci­ła z głę­bi. Tak jak resz­ta dzie­ci bez rodzi­ców miesz­ka w mie­ście dooko­ła kra­te­ru zwa­ne­go Abys­sem, w tutej­szym sie­ro­ciń­cu i tak samo jak one marzy, by same­mu kie­dyś stać się Bia­łym Gwizd­kiem. Nie prze­ra­ża ją śmierć, cier­pie­nie, na któ­re może się nara­żać. Jest bez­tro­skim poszu­ki­wa­czem arte­fak­tów, lecz nie­któ­re z nich nie są przez nią rapor­to­wa­ne – zosta­wia je dla sie­bie wbrew obo­wią­zu­ją­cym regu­łom. Zna bar­dzo dobrze flo­rę i fau­nę poszcze­gól­nych pie­ter Odchła­ni oraz klą­twy z nimi zwią­za­ne. Jest otwar­ta na inność i zafa­scy­no­wa­na two­ra­mi z głę­bin, dla­te­go szyb­ko […]

Duży może wię­cej, ale co zro­bić, kie­dy jest się małym i wyma­ga się od takie­go malu­cha czy­nów boha­ter­skich? Czy malut­ka ryjów­ka, do tego nie­zwy­kle poczci­wa i mało aser­tyw­na, ma szan­sę na ura­to­wa­nie lasu? Zobacz­cie peł­ne humo­ru przy­go­dy Ryjów­ki Prze­zna­cze­nia! Boha­ter Dobrzyk Powróć­my jed­nak do pierw­szej czę­ści przy­gód o wiecz­nie głod­nym boha­te­rze, w przy­pad­ku któ­re­go moż­na było­by cyto­wać kla­sy­ka, że „ma wię­cej szczę­ścia, niż rozu­mu” – Dobrzyk to cał­kiem zwy­czaj­na ryjów­ka malut­ka. Żeby żyć musi jeść i wła­ści­wie całe dnie spę­dza poszu­ku­jąc poży­wie­nia. Nie da się nie polu­bić, bo to ryjów­ka o wiel­kim ser­cu. Każ­de­mu pomo­że, każ­de­go wysłu­cha i choć bra­ku­je mu odwa­gi, spry­tu czy cza­sem doświad­cze­nia, potra­fi wybrnąć jakoś z każ­dej groź­nej sytu­acji. To praw­dzi­wa ryjów­ka w czep­ku uro­dzo­na. Nie potra­fi odma­wiać. Godzi się nawet na to, choć dosyć nie­chęt­nie, by był wła­śnie tym gry­zo­niem, któ­ry wypeł­ni legen­dę o Ryjów­ce […]

Kie­dy na sce­nę wkra­cza ktoś, zwa­ny bos­sem i wyglą­da jak Kop­ciu­szek na balu albo sło­dziac­ki pucha­ty kote­czek wiedz, że to nie ście­ma i to napraw­dę boss nad bos­sa­mi. Taki, któ­ry pora­chu­je wszyst­kie kości i wyssie z nich szpik. Nawet ten kolo­ro­wy jak kar­mel­ki. To Baśnio­wo, tu ist­nie­je tyl­ko fujo­wy żywot. Boha­te­ro­wie Kie­dy Lar­ring­ton Wensworth II otrzy­mał fuchę prze­wod­ni­ka Ger­tru­de po Baśnio­wie nie spo­dzie­wał się, że potrwa ona aż tak dłu­go. Ot, miał poka­zać małej dziew­czyn­ce jak wró­cić do domu i dalej wieść żywot musz­ki, któ­rą był. Może i tro­chę przy­po­mi­nał świersz­cza z disney­ow­skie­go Pino­kia, ale tak napraw­dę nie byli spo­krew­nie­ni. Poza tym świerszcz nie wytrzy­mał­by tyle, co on – muchy są jed­nak wytrzy­mal­sze. O ile kie­dyś Lar­ry był w mia­rę kul­tu­ral­ny i pacy­fi­stycz­nie nasta­wio­ny do świa­ta, to przy Ger­tru­de jakoś… scha­miał. Doszło do tego nawet, że uży­wał nie­fu­jo­wych wyra­żeń, palił […]