Monime

Nie wiem, czy to zasłu­ga nie­po­lskich twór­ców komik­su, bo Jan Kar­ski, czło­wiek któ­ry odkrył holo­kaust to twór wło­skich auto­rów, czy raczej histo­ria jest na tyle barw­na, że moż­na z niej zro­bić coś mniej pate­tycz­ne­go. Nie­mniej komiks Mar­co Riz­zo i Leilio Bonac­cor­so to bar­dzo reali­stycz­ny obraz zwy­kłe­go czło­wie­ka, któ­ry stał się boha­te­rem.

Pol­ska histo­ria, tak­że ta naj­now­sza, ma spo­re gro­no boha­te­rów, lecz żaden z nich nie mógł­by się rów­nać z Jam­sem Bon­dem. No może poza Janem Zdzi­sła­wem Nowa­­kiem-Jezio­­ra­ń­skim. Może nie miał Asto­na Mar­ti­na, zegar­ka z lase­rem czy nie pijał mar­ti­ni wstrzą­śnię­te­go nie­mie­sza­ne­go, ale asem wywia­dy był pierw­sze­go sor­tu. Jak roz­po­czę­ła się przy­go­da Kurie­ra z War­sza­wy? Prze­cież to taki dobry chło­pak był.

Pamięć ma to do sie­bie, że naj­czę­ściej wyry­ją się w niej nie te dobre chwi­le, a raczej złe. W koń­cu mamy wycią­gać wnio­ski z błę­dów, a nie napa­wać się suk­ce­sa­mi. Jakie wnio­ski może­my wycią­gnąć z lek­tu­ry komik­su Maus trak­tu­ją­ce­go o histo­rii Żydów w Pol­sce pod­czas II Woj­ny Świa­to­wej? Czy świat uka­za­ny na pod­sta­wie opo­wia­dań jed­ne­go tyl­ko oca­la­łe­go nie jest za bar­dzo subiek­tyw­ny?

Jak byłam mała chcia­łam latać jak Pio­truś Pan. To był mój boha­ter, któ­ry zawsze rato­wal sie­bie i dzie­cia­ki z Zato­ki przed Kapi­ta­nem Hakiem. Jed­nak w tej histo­rii jest jesz­cze coś: to Wen­dy i jej bra­cia wyda­ją się być dziw­ni, bo nie potra­fią latać jak cała feraj­na. A gdy­by tak było w real­nym świe­cie? Gdy­by tak każ­dy posia­dał jakąś super­moc? Wła­śnie taki świat zapew­nia My hero aca­de­mia, któ­re­go tom pierw­szy mam już za sobą.

Trze­ci tom Bun­gou stray dogs – Bez­pań­scy lite­ra­ci nie zwal­nia ani na chwi­lę. Dopie­ro co zasta­na­wia­li­śmy się gdzie podział się Dazai, a tu nagle odnaj­du­je się w cał­kiem nowym poło­że­niu, któ­re, jak się oka­zu­je, wca­le nie jest przy­pad­ko­we. Tak­że Kyouka ma cał­kiem cie­ka­we przy­go­dy, któ­rych nie zre­kom­pen­su­je nawet nale­śnik w towa­rzy­stwie Atsu­shie­go. Chce­cie wie­dzieć jakie? Sprawdź­cie, tro­chę ujaw­nię. Boha­te­ro­wie Dziś może skup­my się na Daza­iu. Jest to mój ulu­bio­ny boha­ter, któ­ry z głów­nym Atsu­him ma wie­le wspól­ne­go. W sumie bez Daza­ia nie było­by w Agen­cji Atsu­shie­go. On go zna­lazł, a może raczej to Dazai wpadł Atsu­shie­mu w ręce. Dosłow­nie, bo Daza­ia pozna­je­my w momen­cie, kie­dy pły­nie sobie rze­ką. I nie jest to raczej rekre­acyj­ny styl pły­wac­ki, a prób samo­bój­cza. Dazai jest bowiem cie­ka­wym zja­wi­skiem: chciał­by popeł­nić samo­bój­stwo, któ­re jest łatwe, szyb­kie i przede wszyst­kim sku­tecz­ne. Jeśli jesz­cze odby­ło by się […]