Wielu japońskich twórców ukazuje w swoich pracach młodych ludzi wchodzących dopiero w dorosłość. Ukazują ich kłopoty z dostosowaniem się do oczekiwań społecznych, walkę o własną niezależność i próby poukładania sobie życia. Często zwracają uwagę na wpływ dzieciństwa na późniejsze losy bohatera. Jednak czasem nieco przesadzają w tym determinizmie, co ukazuje Anagram.
Problemem jednotomówek często jest zbyt szybko opowiedziana historia, sztampowość lub niespójności nawet, które wynikają z problemu upchnięcia wszystkich wątków w określonej ilości stron i kadrów. W przypadku Look back nie ma tego problemu.
Zbiory krótszych form mają to do siebie, że wzajemnie walczą o uwagę czytelnika. I są nierówne jakościowo. Nie inaczej jest w przypadku Skamieniałych snów Satoshiego Kona.
Lubię czuć zdziwienie, kiedy kończę jakieś dzieło. Nieważne, czy to książka, zeszyt komiksowy czy tomik mangi. Lubię być zaskakiwana przez autora. Asumiko Nakamur, autor Utsubory, zaskoczył mnie w swojej mandze nie raz. I na tyle rozbudził ciekawość, że przeczytałam ją aż dwa razy, by nie zgubić żadnego wątku, żadnej sceny.
Pan Cykada to mangowa antologia, na którą składa się sześć krótkich historii, które w mocno poetycki, mogłabym rzec, że nawet melancholijny sposób, starają się zaprezentować różnorodną tematykę. Wielowymiarowość tych krótkich form komiksowych sprawia, że wymykają się one z sztywnych standardów gatunkowych. Tworzą dzieła na pograniczu romansu, dramatu czy grozy.
