Słowo memuar pochodzi z języka francuskiego: mémoire. Memuar to nic innego jak pamiętnik, dziennik. Jest to nieco przestarzałe słowo, dlatego idealnie nadaje się do dzieł upamiętniających jakiś dłuższy okres. Takich jak komiksy Wandy Hagedorn.
Tytuł może zmylić. Nie jest to bowiem manga pełna odważnych lesbijskich scen. To doskonała biografia, pamiętnik osoby cierpiącej na depresję, dokonującej samookaleczeń i zmagającej się z anoreksją, a w końcu też poszukującej siebie i zmagającej się z niepewnością co do własnej seksualności.
Gdyby był kiedykolwiek idealny czas na komiks “Persepolis”, byłby to teraz. Teraz, kiedy coraz więcej kobiet walczy o swoje prawa!
Bardzo podobają mi się komiksowe biografie. Tu mamy do czynienia z takową. Jednak nie poznamy całego życia ukazanej w komiksie Tamary Łempickiej. To zaledwie kilka lat z jej najciekawszego okresu, pełnego uniesień, zabawy z bohemą Paryża lat 20-tych oraz życia innego niż przeciętna zamężna artystka z tego okresu. Ale taka właśnie oryginalna była Łempicka!
Być może ten komiks nie jest kompendium wiedzy o Witoldzie Pileckim albo martyrologii polskiego żołnierza, który poszedł do obozu koncentracyjnego na ochotnika. Ale nie miał wcale tego na celu.
